Railtrash! » Geldern-Meerbeck, Juli 2013

Kort voor het uitbreken van de eerste Wereldoorlog is men begonnen met de aanleg van een spoorlijn tussen Meerbeck (tegenwoordig een stadsdeel van Duisburg op de linker Rhein-oever) en Geldern ten behoeve van de ontsluiting van de toen nog behoorlijke verse ontginning van "linksrheinische" kolenbekken bij Kamp-Lintfort. Door WO1 liep de bouw aardige vertraging op en in 1922, toen de lijn qua grondwerk en kunstwerken vrijwel gereed was, verboden de geallieerde machthebbers verdere afbuw van de spoorlijn, omdat hij van "strategisch belang" geacht werd. In de periode daarna is de lijn ook niet meer afgebouwd en zodoende hebben we dus te maken met een onvoltooide spoorlijn, die echter in het landschap voor een groot deel nog zeer goed traceerbaar is. De lijn werd gebouwd volgens de meest moderne inzichten; dus met ruimte voor grote emplacementen en geheel kruisingsvrij, zowel bij de aansluitingen op andere spoorlijnen bij Geldern en Meerbeck, als met al het andere kruisende wegverkeer. Lang niet alle vergeefs gebouwde en steevast in eigentijds beton uitgevoerde viaducten en bruggen zijn echter bewaard gebleven, maar er is genoeg over voor Railtrash om deze "unvollendete Bahnstrecke" eens aan een nader onderzoek te onderwerpen.

Ter oriëntatie eerst even een kaartje van de 23,5 kilometer lange, nooit voltooide spoorlijn tussen Geldern en Duisburg-Meerbeck. We beginnen linksboven in Geldern en zakken af naar het oosten via Sevelen en Kamp-Lintfort naar Meerbeck, een stadsdeel van Duisburg op de westelijke Rhein-oever. (kaartje vrij geleend van Wikipedia)	We beginnen op het station Geldern, gelegen aan de spoorlijn tussen Düsseldorf en Kleve (-Nijmegen). Het station is overduidelijk van de Nachkriegszeit , gelet op zijn naar Duitse maatstaven bescheiden proporties.	De stationsomgeving van Geldern heeft men onlangs geheel gepimpt, wat zich onder andere uit in de vorm van deze overmaatse trappartijen die voetgangers onder de (bepaald niet erg drukke) spoorlijn moeten leiden. Een soort Utrecht Overvecht in het quadraat.	Tijdens de inspectie van het Bahnhof te Geldern troffen we aan de zijgevel van het stationsgebouw deze voormalige sigarettenautomaat aan, maar die hier in gebruik is als "Kunstautomat". Men werpe 4 euro's in de gleuve en trekke als ware het een pakje peuken Kunst uit de automaat.	Nieuwsgierig als wij van Railtrash! zijn, kunnen we de verleiding niet weerstaan en trekken een pakje kunst. Om echter niet meteen af te dwalen of in verwarring te geraken, besluiten we het pakje nog niet te openen, maar deze te bewaren voor een rustig moment, bijvoorbeeld voor bij de Chinees vanavond.
Van het eens behoorlijk grote emplacement van Geldern is weinig meer over. Twee grassige perronsporen en dat is het wel. De voetbrug over de sporen is gesperrt en het stationsterrein (rechts buiten beeld) is in "herontwikkeling".	Wel staat er bij het station nog deze overmaatse watertoren die ongetwijfeld uit de spoortijd stamt en kennelijk nu een particulier woonhuis is.	Vanaf het voormalige emplacement van station Geldern kijken we hier vanuit een andere hoek op de watertoren. Op een afgesneden zijspoortje zijn ook nog een paar wagens blijven staan (voormalige verblijfswagens denk ik, die voor één of ander doeleinde achtergebleven zijn.).	Bahnhof Geldern, met achtergebleven wagens en watertoren.	Voormalige dienstgebouwen van de Bahnmeisterei op het station van Geldern.
We verlaten het station en gaan op zoek naar de overblijfselen van onze sneue, nooit voltooide spoorlijn. Aan de zuidzijde van het station zou de lijn naar Meerbeck aanvankelijk parallel lopen (links dus) aan de hoofdbaan naar Düsseldorf. Hier kruisten zij de spoorlijn Venlo-Haltern, die hier haaks over onze lijnen lag. Het landhoofd van het spoorviaduct daarvoor zijn nog immer aanwezig. Binnenkort zullen we de genoemde spoorlijn van Venlo naar Haltern voor u in beeld brengen.	Bij de Am Holländer See was de eerste spoorwegovergang die bewaakt werd door het Stellwerk Gs (Geldern Süd), met dienstwoning. Beide gebouwen staan leeg en te verkommeren. Onduidelijk is of hier nu ook een ongelijkvloerse wegkruising bedacht was. We hebben daar in ieder geval geen aanwijzingen voor kunnen vinden.	Zoals gezegd lag het eerste deel van het tracé voor "der Unvollendete" parallel aan de lijn naar Düsseldorf; hier in het struikgewas rechts.	Ten zuiden van Geldern kruisten beide lijnen gezamenlijk de Gelderner Fleuth. Duidelijk is te zien dat de brug voor drie of misschien zelfs vier sporen bedoeld was. Nadat duidelijk was dat de lijn naar Meerbeck nooit afgebouwd zou worden, heeft men een deel van het landhoofd enigszins verbouwd en heeft er nog een uitrangeerspoor voor station Geldern over gelegen, maar da's inmiddels ook geschiedenis.	Landhoofd (zuidzijde) van de brug over de Gelderner Fleuth.
In het struikgewas vinden we deze betonresten die vast afkomstig zijn van iets van de onvoltooide spoorlijn dat afgebroken is, misschien nog een deel van de brug over de Gelderner Fleuth.	Dan gaat de onvoltooide spoorlijn verder, ongeveer een kilometer parallel aan de lijn naar Düsseldorf, waarbij de eerstgenoemde langzaam stijgt t.a.v. de andere spoorlijn. Het tracé daarvoor is nog goed herkenbaar, maar zwaar begroeid met bramen en feitelijk onbetreedbaar. Bij de Krefelder Strasse treffen we echter dit viaduct dat bedoeld is voor maar liefst vier sporen.	Het zwaar begroeide en vervallen landhoofd van het viaduct is van een schone troosteloosheid.	Zo te zien heeft het landhoofd tijdens de Krieg er ook van langs gehad.	Vanaf de spoorlijn naar Düsseldorf krijgen we een goed zicht op de situatie. De bomenrij links op de achtergrond is het zwaar begroeide tracé van der Unvollendete.
Ongeveer honderd meter verder, blik richting Geldern, met links het geleidelijk stijgende tracé van de lijn naar Meerbeck.	Zelfde punt, maar dan blik richting het zuiden. Rechts het begroeide tracé van onze nooit voltooide lijn.	Dat geleidelijk stijgen van de spoorlijn is niet voor niets. Op de achtergrond zou de lijn naar Meerbeck naar links moeten afbuigen en over de lijn naar Düsseldorf voeren. Onbekend is of het viaduct dat daarvoor nodig was, ooit gebouwd is. Er lijken in ieder geval geen landhoofden in de bosschages aanwezig te zijn. Links op de achtergrond voert het tracé van onze lijn verder.	Vanaf de spoorwegovergang in de Meiersteg is de plaats van de gedroomde spoorkruising ook goed te zien.	Onze spoorlijn heeft nu de lijn naar Düsseldorf verlaten en voert bijna kaarsrecht verder in oostelijke richting naar Duisburg. Het eerste kunstwerk dat we al na zo'n honderd meter tegenkomen is dit betonnen viaductje over een niet meer gebruikt weggetje.
Nog iets verder kruiste onze lijn de Meiersteg, nabij het dorpje Vernum, maar het viaduct is helaas afgebroken.	De spoordijk daalt langzaam maar zeker weer naar maaiveldniveau en voert verder richting Vennum.	Bij de Winkelstrasse vinden we aan de voet van de spoordijk nog wel dit betonnen restant, waarvan we ons afvragen of het wellicht een overblijfsel is van het viaduct over de Meiersteg.	Verderop, dichtbij Vernum, komen we bij dit weggetje dat geleidelijk omhoog voert om de spoorlijn (links op de achtergrond) met een viaduct te kunnen kruisen. Dit is één van de vele voor de spoorlijn aangepaste en/of omgelegde wegen en zijn herkenbaar aan de betonnen paaltjes die aan weerszijden van de weg geplaatst zijn en dus uit de aanlegtijd van de spoorlijn dateren.	Vlak voordat ons weggetje het viaduct bereikt, komt hij samen met een andere weg. In de vork van beide wegen staat een glasbak; in Duitsland vaak een teken dat we met spoorgerelateerde grond te maken hebben!
Hier lag het viaduct Vernumer Strasse te Vernum over de spoorlijn, maar het viaduct is er niet meer en de weg voert als een soort zinloze, hoge dam over het tracé.	Het spoortracé ten zuiden van Vernum.	Een betonnen wegpaaltje langs één van de voor het spoor omgelegde landbouwweggetjes nabij de Poelycker Weg tussen Vernum en Hartefeld.	Omgelegd landbouwweggetje met betonnen paaltjes nabij de Poelycker Weg tussen Vernum en Hartefeld.	Ook hier, aan de Poelycker Weg tussen Vernum en Hartefeld een samenkomst van diverse wegen die met een niet meer bestaand (of nooit gebouwd?) viaduct over de spoorlijn voeren.
De Poelycker Weg tussen Vernum en Hartfeld, met de betonnen (spoor-)paaltjes.	Bij Hartefeld heeft men destijds een stuk grond vlak gemaakt met de bedoeling daar het stationsemplacement aan te leggen. Uiteindelijk is er een tennisbaan gekomen.	De sterk begroeide ingraving van de spoorlijn ten westen van Hartefeld.	De Scheepersweg ten westen van Hartefeld voert ook geleidelijk omhoog om de gedeeltelijk ingegraven spoorlijn te kruisen. Ook hier natuurlijk weer de bekende paaltjes. Het viaduct is er niet meer. Het is nu een dam en er staan vangrails aan weerszijden van dit vernieuwde weggedeelte.	Dit betonnen 100 jaar oude betonnen paaltje langs de Scheepersweg toont zijn wapening.
400 meter verder, in de Grötsweg te Sevelen, is het viaduct wel behouden gebleven en zelfs de stalen leuningen over de betonnen paaltjes zijn deels nog aanwezig.	Viaduct in de Grötsweg over de spoorlijn te Sevelen.	Viaduct in de Grötsweg over de spoorlijn te Sevelen.	200 meter verder weer een viaduct. Hier voert de spoorlijn onder de Andersweg te Sevelen door. Opmerkelijk dat de lijn door een gelijkmatige ingraving blijft voeren in een verder tamelijk vlak landschap.	Zicht vanaf het viaduct Andersweg te Sevelen in oostelijke richting over de begroeide spoorlijn.
De begroeide ingraving, gezien vanaf de Andersweg.	Originele leuning van het viaduct in de Andersweg te Sevelen.	En 250 meter verder wéér een viaduct; dit is in het Höntenpad te Sevelen.	De ballustrade van het viaduct is goed onderhouden, maar het 100 jaar oude beton ziet er nogal aangetast uit.	Ook hier, bij het Höntenpad, nog de authentieke leuningen over de paaltjes + originele bestrating in het brugdek.
Het originele brugdek in het viaduct in het Höntenpad.	Zicht in de begroeide ingraving, vanaf het viaduct Höntenpad.	In Sevelen was kennelijk een station met (ruim) emplacement bedacht dat er nooit gekomen is. Het terrein is later gebruikt als zweegvliegveld, maar sinds kort is het gewoon in gebruik als weide en landbouwgrond.	Voormalig zweegvliegveld op stationsemplecement te Sevelen, met een niet meer bestaand viaduct (nu dus een dam) over de Aldekerker Strasse.	Vanaf het voormalige viaduct van de Aldekerker Strasse bij Sevelen krijgt met een goed beeld van het voormalige zweegvliegveld. De vraag is of men voor het dorpje Sevelen ook zo'n joekel van een stationsemplacement gedacht had.
Aan de andere kant van het viaduct staat de hangar van de zweegvliegclub. Door het dichtmaken van het viaduct werd dus het zweegvliegveld voor hen onbereikbaar! Later begrepen we dat men iets zuidelijker een nieuw zweegvlieggebeuren heeft aangelegd.	Op één van de deuren van de oude hangar zit nog dit opschrift en deze sticker die herinneren aan de zweefvlieggeschiedenis van deze plek. (Freiflieger Niederrhein e.V.). De sticker laat dus ook gestileerd de oude situatie zien, met de hangar achter het viaduct!	Zo voert het spoortracé verder vanaf de zweefvlieghangar richting Kamp-Linfort.	Ter hoogte van Oermten gaat het tracé gelijkmatig door een ingraving, langs de Kemper Weg. Voor de verandering is hier eens een normaal voetpad.	Bij de Kemper Weg ten zuiden van Oermten is weer zo'n dichtgemaakt viaduct.
In de Bongersstg te Oermten weer een viaduct over het spootracé, waarvan overigens het brugdek ooit eens vernieuwd is.	Op de landhoofden van het viaduct weer zo'n raadselachtige codering.	Zicht vanonder het viaduct Bongerssteg te Oermten op het begroeide en tamelijk ondoordringbare tracé.	Bij het viaduct Bongerssteg deze trapsgewijze betonnen cascade voor de afvloeiing van het water van een beekje.	Open tracé door het bos van de Oermter Berg.
Vanaf de Oermter Berg kijken we hier in oostelijke richting. Ook hier lag een viaduct dat niet alleen over de Rheurdter Strasse voerde, maar ook over de NIAG-lijn Moers - Hoerstgen-Sevelen die haaks onder onze lijn ligt, daar waar die auto zonder nummerbord staat. Op de achtergrond gaat de hoge spoordijk verder richting Meerbeck.	De NIAG-lijn naar Hoerstgen-Sevelen blijkt overigens, nog zwaar overwoekerd, aanwezig te zijn.	Voorbij de Oermter Berg voert het spoortracé verder over het begaanbare, maar door hoge bomen begroeide spoortracé.	Bij de Soestersweg ten noorden van Rheurdt treffen we dit voormalige spoorviaduct met duidelijk oorlogsschadesporen in de landhoofden.	Nog iets verder, in de Spanische Strasse vinden we dit zeer fraaie, nog authentieke viaduct.
Het zeer brede (want schuine) viaduct in de Spanische Strasse.	Het plafond van het viaduct is hier en daar niet meer in topconditie, maar daardoor wordt ons wel een blik gegund op de constructiewijze van stalen profielen, ingebed in beton.	Het fraai afgewerkte westelijke landhoofd van het spoorviaduct over de Spanische Strasse.	Nogmaals het viaduct over de Spanische Strasse, met de nog authentieke bestrating en gietijzeren deksels voor de drainage van de tunnel.	Blik vanaf het spoorviaduct in de Spanische Strasse. De auto heeft inmiddels weer een nummerbord.
Op het viaduct over de Spanische Strasse.	Ongeveer een kilometer verder voert het spoortracé door sterk begroeid terrein en gaat hier onder de Rheurdter Strasse door.	Het viaduct is echter van redelijk moderne snit, dus kennelijk heeft men om een of andere reden het spoortracé vrij willen houden.	Bij het viaduct over de Rheurdter Strasse vinden we in het bos ook nog van dit soort duikers/drainage-buizen uit de aanlegtijd van het spoortracé.	Drainage buis in het bos bij het viaduct in de Rheurdter Strasse tussen Sevelen en Kamp-Lintfort.
Nog meer waterwerken bij het viaduct Rheurdter Strasse. Door de droogte kunnen we hier goed lopen. Kennelijk zit er veel ijzeroer in de grond hier.	Het tracé voert verder in de richting van Kamp-Lintfort.	Nabij het Haus Eyll te Kamp-Lintfort is het spoortracé niet zo best meer te herkennen.	Begroeid landhoofd van de brug over de Eyllsche Kendel bij Haus Eyll. Het landhoofd aan de andere zijde lijkt niet meer aanwezig.	Vlakbij de spoorbrug was ook een verkeersbruggetje gepland waarvan hier de relingen nog resten.
Een paar stukken spoorstaven in de grond nabij Haus Eyll.	Even verderop richting Kamp-Lintfort komen we op het terrein van een motor-cross club die zich op het spoortracé gevestigd heeft. De grote verrassing aldaar is wel de aanwezigheid van een vrij fors, halfbakken, zinloos landhoofd voor een wegviaduct dat over het spoor geprojecteerd is.	Schuin tegenover het landhoofd bevindt zich nog een tweede landhoofd. Kennelijk heeft men ooit bedacht de Feldstrasse in Kamp-Lintfort door te trekken in zuidelijke richting, maar is dit nooit verder gekomen dan de bouw van landhoofden over een spoortracé dat nooit spoor werd. De stijlkenmerken van de landhoofden zijn m.i. uit de jaren '30, dus van later datum dan de spooraanleg.	Vanaf deze hoek zijn de landhoofden in elkaars verlengde zichtbaar.	Met deze knip-/plak panoramafoto wordt de situatie van de beide landhoofden enigszins verduidelijkt, hoewel door de denkbeeldige ronding van het panorama-effect lijken ze niet in elkaars verlengde te liggen...
Dan maar met de ultieme groothoek vanaf het zuidelijke landhoofd. Een fraai decor voor de motorcross-club.	Nog een keer het noordelijke landhoofd (widerlager) te Kamp-Lintfort. We krijgen er niet genoeg van.	Hier nog een overzicht van het geplande stationsterrein; thans dus motorcross-arena te Kamp-Lintfort.	Het zuidelijke landhoofd, vanaf de grond.	Detail van het zuidelijke landhoofd.
Enfin; na het uitgebreide bezoek aan die motorcrossbaan, gaan we weer verder richting Meerbeck, maar van het tracé is in Kamp-Lintfort verder niet veel te ontdekken. Op deze plek moet onze lijn het spoor van Bergwerk Friedrich heinrich gekruist hebben (Norddeutschland Strasse), maar ik vraag me af of die mijnspoorlijn er toen al was.	Enkele honderden meters verder, bij de Zum Landwehrgraben ten zuiden van Kamp-Lintfort, verzamelen zich weer enkele wegen teneinde gezamenlijk viaductgewijs de spoorlijn te kruisen.	Het viaduct in Zum Landwehrgraben heeft opmerkelijk genoeg stalen liggers ipv een beton-constructie.	Van onder af ziet het viaduct er zo uit.	Het spoor voert langs een Kiesgrube (Grindgat); in de Vinnmannsweg zijn geen specifieke bouwwerken voor de spoorlijn te vinden, maar hier in de Rayer Strasse maakt de weg een typische knik. Ook hier werd de spoorlijn met een viaduct gekruist, maar daar is een dam voor in de plaats gekomen.
Tussen Kamp-Lintfort en Repelen wordt het spoortracé, dat hier een dijk is, doorsneden door de Autobahn 57.	Kort na de Autobahn treffen we weer een authentiek betonnen viaduct. Dit is in de Niephauser Strasse ten westen van Repelen.	Het viaduct in de Niephauser Strasse is berekend op dubbelspoor, maar het brugdek is voor enkelspoor uitgevoerd.	Het tracé voert verder over een dijk richting Repelen en is hier goed bewandelbaar.	Dit is een betonnen, droogstaande duiker die de Balderbruchgraben onder de spoordijk loodst.
100 meter verder wederom een fraai, grauw betonnen viaduct aan de Genender Weg. Deze is wel voor dubbelspoor uitgevoerd.	De onderzijde van het viaduct toont ons de beproefde constructiewijze met stalen profielen, opgevuld met beton.	We naderen Repelen en op deze hoogte, nabij de buurtschap Genend, had men volgens ons het station van Repelen bedacht.	Verderop, bij Im Meerfeld komen we deze merkwaardigheid tegen. Hier heeft men een breed viaduct gebouwd over een (destijds) belangrijke straat. Het viaduct is nu ingebruik genomen als verbinding tussen twee delen van het Pulverbeschichtigungs-bedrijf genaamd Legi / Reox Elogal. Het viaduct moest kennelijk iets meer allure krijgen dan de betonnen bouwsels op het platteland en is daarom met natuursteen bekleed.	Restanten van de brug over de Moers Bach te Repelen; nu in gebruik als fietspad.
Even verderop, na politiecontrole, komen we aan te Utfort waar ook een halte gepland was en het spoor over een vrij hoge dijk voert.	Betonnen viaduct te Utfort, bij het Umspannwerk, mogelijk was hier de toegang tot het station bedoeld.	Spoordijk te Utfort.	Bij de Am Utforter Graben zijn huizen op het spoortracé gebouwd.	Tussen de Rathaus Allee en Rheinberger Strasse is het spoortracé in de vorm van een begroeide dijk weer aanwezig, maar er valt nauwelijks bij te komen.
Bij de Rheinberger Strasse tussen Utfort en Meerbeck kijken we hier tegen de kopse kant van de spoordijk aan. Hier zou de spoorlijn met een viaduct de weg hebben gekruist om meteen daarna te vertakken ("verzweigen") in een afbuigende verbindingsbaan naar het zuiden richting Moers (spoorlijn Moers-Rheinberg) en het doorgaande spoor richting Duisburg.	Om één en ander te verduidelijken voegen we even dit overzichtje in. We staan nu links bij de splitsing van het hoofdspoor en de verbindingsboog naar het zuiden. Dit complexe spoorkruis van Meerbeck is vanaf de grond moeilijk te doorgronden en bovendien is het grotendels onttoegankelijk en/of afgegraven. We zullen ons nu beperken tot enkele viaducten in de verschillende verbindingsbanen en het hoofdspoor richting Duisburg.	Dit zijn de viaducten over de Steiger Strasse te Meerbeck in het zuidelijke deel van het spoorkruis. Op de voorgrond de hoge landhoofden (met oorlogsschade) voor onze onvoltooide spoorlijn. Op de achtergrond het lagere, ook uit ca. 1915 daterende viaduct in de spoorlijn Moers-Rheinberg.	Het viaduct over de Steiger Strasse (een toegangsweg voor de mijnwerkers van de Schacht Rheinpreussen) voor de spoorlijn Moers-Rheinberg. Ongetwijfeld is dit viaduct ook gebouwd ivm de spoowerken van onze lijn uit Geldern.	In de verbindingsbaan tussen de lijn naar Moers en de lijn naar Duisburg zit dit charmante, maar ongetwijfeld oudere viaductje.
Hier de restanten van het viaduct over het noordelijke deel van de Steiger Strasse te Meerbeck, in de opgeheven verbindingsboog tussen de lijn uit Duisburg en de lijn naar Rheinberg. Tussen de landhoofden bevindt zich nu Tor 6 van het bedrijfsterrein van de firma Rinnen.	Die firma Rinnen heeft zo'n beetje het hele gebied binnen het spoorkruis geclaimd. Hier kijken we vanaf Mollberg Strasse op het dubbele viaduct over de spooraansluiting naar de voormalige mijn Rheinpreussen 9. Ter hoogte van deze viaducten zou onze onvoltooide spoorlijn moeten aantakken op de lijn naar Duisburg.	Als we de zaak iets meer vanuit het noordoosten bekijken, kunnen we zien dat het twee viaducten zijn. De voorste is van de voormalige verbindingsboog richting Rheinberg, de achterste voor de nog bestaande verbindingsboog richting Moers.	Inmiddels zijn we voorbij het spoorkruis van Meerbeck-Moers en staan nu op de NIAG-spoorlijn Moers-Orsoy bij de Forst Strasse te Meerbeck. De NIAG-lijn voert onder het viaduct voor de spoorlijn Duisburg-Moers door. Dit viaduct is duidelijk ook gebouwd in de periode van de aanleg van de lijn Geldern-Moers.	Het viaduct bij de Forst Strasse te Meerbeck vanaf de andere zijde. Een goederentrein richting Moers passeert.
Nog wat verder naar het oosten, bij de Grafschafter Strasse te Meerbeck deze spoorviaducten, waarbij de beide sporen van de lijn tussen Moers en Duisburg kennelijk zich even een stukje van elkaar moeten verwijderen.	Een zelfde soort situatie, met zelfs nog extra verhoogde viaducten, doet zich ook voor bij de Elisenstrasse te Lohmanns Heide.	We zullen u verdere details over de complexe spoorspaghetti tussen Moers en Duisburg onthouden. De spoorlijn steekt de Rhein over en gaat verder richting Duisburg, maar wij vergapen ons tot slot nog even aan dit schattige, verlaten mijnbouwcomplexje van de Schacht Gerdt bij Duisburg Baerl.	Het zit er dus op voor ons; we gaan op Chinees en in afwachting van onze bestelling zullen we onze automaatkunst eens inspecteren.	Het doosje bevat een tweetal foto's van Lorena Scholz; "Der Rote Stuhl - 114 mal anders", beeld 36 van 114 (de stoel aan zee) en beeld 114 van 114 (de stoel bij een station) + een CV van Lorena Scholz. De enigszins absurde foto's van der rote Stuhl doen mij denken aan het quasi-filosofische werk van de Duitse fotograaf Bernhard Blume.
Na afloop van onze eerste strooptocht langs de "Unvollendete" waren we te gast bij Restaurant China Wok, Klever Strasse 110, Kerken. Inzet: de rekening. Eten was te zout.	Na onze tweede excursie aten wij stukken beter en 25% goedkoper bij China Restaurant Mandarin, Bismarckstr. 33 te Moers. Inzet: de rekening.

Totaal aantal foto's: 132 | Maak web foto albums met Jalbum | Chameleon skin | Help

Geldern - Meerbeck / copyright Victor M. Lansink - Railtrash! 2013