Railtrash » Strategische Bahn Ahrweiler

De strategisch bedoelde, maar vooral ook onvoltooide Rhein-Mosel Entlastungsstrecke liep vanaf Rommerskirchen over het tracé van een uitgebouwde, vroeger metersporige industrielijn. Daarna is de Bahndamm verdwenen omdat hij eerst door een gebied liep dat voor de bruinkoolwinning totaal is afgegraven en vervolgens omdat de Autobahn A61 over het tracé is gelegd. Pas ongeveer 40 kilometer zuidelijker komt het bijna voltooide tracé weer tevoorschijn, op het punt waar de lijn zich zou gaan splitsen en ging afdalen in het dal van de Ahr. De lange tak naar Remagen was nog niet in aanbouw, de tak naar Ahrweiler wel. Dankzij de noodzakelijke flauwe helling waren flink wat kunstwerken nodig: vijf tunnels en enkele viaducten. Nadat de aanleg van de lijn was gestaakt, ging men in de jaren dertig in de twee langste tunnels over tot champignonteelt en aan het eind van WO II tot het verdekt fabriceren van V2-onderdelen. Tijdens de Koude Oorlog werden ze hoofdonderdeel van wat eufemistisch de Regierungsbunker heette: een gigantische ondergrondse atoomschuilkelder voor de Bondsregering. Tunnels die met twee muren van 6 meter dik zijn afgesloten, zijn we nog niet eerder tegengekomen…

We pakken de draad voor de 'Strategische Rhein-Mosel Entlastungsstrecke' bij het dorpje Ringen, waar de autosnelweg A61 het spoortracé verlaat en we weer kans maken op interessante overblijfselen van deze nooit afgebouwde spoorlijn, zoals dit viaduct bij de Bahnhofstrasse dat bedoeld was voor de tak richting Remagen.	Viaduct in de Assbachstrasse te Ringen in de lijn richting Rech die we nu zullen gaan volgen.	Dat volgen viel nog niet mee bij gebrek aan een goede kaart en bovendien bleek een groot deel van het tracé verdwenen te zijn door een kleigroeve of niet bereikbaar door de aanwezigheid van een testcircuit, maar opeens staan daar dan tussen de wijnranken de betonnen pijlers van het onvoltooide Adenbachtalviadukt bij Ahrweiler.	De plaatselijke bevolking noemt de pijlers "die Schwurfinger" (zweervingers). De aanzetten voor de bogen zijn goed te zien op de foto. De pijlers worden nu gebruikt door klimsportwaaghalzen.	Nogmaals het onvoltooide Adenbachtalviadukt bij Ahrweiler met de stemvorkachtige pijlers.
Vanaf deze hoek is goed te zien dat de onderste helft van de pijlers op dubbelspoorbreedte is berekend. Mogelijk is er op een gegeven moment een 'versmaliing' naar enkelspoor ingetreden als gevolg van inperkende maatregelen van de geallieerden na de Eerste Wereldoorlog.	Direct na het viaduct duikt de lijn de eerste tunnel in: de 660 meter lange Silberbergtunnel.	Vanuit het oostportaal van de Silberbergtunnel kijken we nog even terug het Adenbachtal in.	De tunnel is maar enkele meters toegankelijk; een hekwerk verspert de weg, maar belangrijker nog: daarachter is de tunnel helemaal ingestort door vernielingswerk na de Tweede Wereldoorlog. De resterende ruimte is ingericht als een soort bivak als herinnering aan de schuilplaats die deze tunnel tijdens bombardementen van de Tweede Wereldoorlog bood voor de plaatselijke bevolking.	We rijden even om naar het westportaal van de Silberbergtunnel, maar deze is helaas afgebroken en de tunnel is dichtgegooid Tussen de begroeiing zijn nog wel wat brokstukken te herkennen van de tunnel. De parkeerplaats waar we de auto geparkeerd hebben is van het bezoekerscentrum dat in de volgende tunnel zit, een paar honderd meter verderop...
Tussen de beide tunnels bevindt zich nog dit poortje in een weggetje dat tussen de beide tunnels doorvoert.	De volgende tunnel is de 1100 meter lange Kuxbergtunnel. Deze tunnel heeft een bewogen geschiedenis. In de jaren '20 was het een champignonkwekerij, tijdens de 2e Wereldoorlog een fabriek voor bedienings- en lanceerapparatuur voor V2's en in de jaren '60 is deze tunnel, samen met de hieropvolgende Trotzenberg-tunnel verbouwd tot atoomvrije schuilplaats voor de Bundesregierung (officieel "Ausweichsitz der Verfassungsorgane" geheten) waar 3000 hotemetoten een schuilplaats konden vinden voor als de Russen kwamen (of een atoombom gooiden). Een geheim project dat pas na de val van het communisme goed aan het licht is gekomen. Een deel van de bunker in de tunnel is nu een museum dat wij op deze regenachtige dag ook maar eens gaan bezoeken.	Van een spoortunnel is in de Regierunsbunker aanvankelijk niet veel te bespeuren. Het gehele complex is enorm uitgebreid met zijtunnels en bij de ingang bevinden zich diverse atoombomwerende voorzieningen, zoals deze dikke, ronde betonnen plaat die als afsluiting van de bunker kon fungeren voor als de bom valt.	De rode vloerplaat markeert de sleuf waarin de atoombomwerende afsluiting geschoven kon worden.	Daarna volgen nog diverse dikke stalen deuren.
De controleruimte is nog bewaard gebleven, met leuke retro-spulletjes die in de jaren '60/'70 natuurlijk super high-tec waren.	Boven in de tunnel bevinden zich nog diverse slaapvertrekken waar men in spartaanse stapelbedden zich moest beredden. De bedoeling was dat men het minstens 30 dagen moest kunnen uithouden in de bunker.	Nog een dikke stalen deur voert ons verder de Kuxbertunnel in.	In dit gedeelte herkennen we nog de oorspronkelijke vorm van de tunnel. Er is overigens nog veel meer interessants te zien in de Regierungsbunker, maar wij bevelen aan om zelf eens te gaan kijken. Is erg interessant en indrukwekkend.	Het laatste deel van de Regierungsbunker dat nog bezocht kan worden. Achter het stalen hek gaat de tunnel nog 900 meter verder, maar men heeft de bunker helemaal ontmanteld en er schijnt niets meer in te zijn. Niettemin mochten we er toch niet in....
Maar door het hekwerk krijgen we nog wel een goede indruk van oude Kuxbergtunnel annex Regierunsbunker.	Met de telelens schuiven we nog een stuk naar binnen. Duidelijk is te zien dat de tunnel verderop ook weer gecompartimenteerd is.	We zijn weer buiten en rijden naar het westportaal van de Kuxbertunnel, waar een betonnen kolos met wachttoren de tunnel tot een onneembare veste maakt.	Direct er tegen over ligt de tweede tunnel die ook tot de Regierungsbunker behoorde, de voormalige Trotzenbergtunnel van 1200 meter.	Vanaf de oostingang van de Trotzenbergtunnel kijken we hier weer terug naar de Kuxbergtunnel.
Vlakbij deze tunnelingangen in het Marienthal vonden we nog dit viaduct, dat ook erg op een tunnel lijkt, maar volgens ons een in onbruik geraakt poortje is van een weg onder de dam tussen beide tunnel in.	Bij het plaatsje Dernau treffen we de in beton gegeoten westingang van de Trotzenbergtunnel.	Voorbij de tunnel nog een fraai betonnen spoorviaduct over de Bachstrasse.	Het zelfde viaduct bij Dernau vanaf de andere zijde.	Fraaie steunmuur langs het geplande spoortracé bij Dernau.
Het spoortracé is hier een landbouwweggetje en voert naar alweer de vierde tunnel.	Dit is de enige complete tunnel in het tracé die nog zijn oorspronkelijke portalen heeft; de Sonderbergtunnel van slechts 130 meter.	De tunnel doet dienst als opslagruimte voor praalwagens die bij volksfeesten worden gebruikt. Door een kier onder de deur kunnen we een blik naar binnen werpen.	Het westportaal van de Sonderbergtunnel.	Vanaf de K35 kun je aardig beeld krijgen van de tunneluitgang in het landschap bij Dernau. Je zou denken dat hier toch een viaduct achter gelegen moet hebben.
Langs de berghelling voerde het tracé verder naar Rech, maar er is niet heel veel herkenbaars van terug te vinden.	Bij Dernau is nog een klein stukje steunmuur boven het dorp te vinden. Daarna ging het nog verder naar Rech. De vijfde tunnel, de Herrenbergtunnel, is helemaal dichtgegooid en vind je niets meer van terug. Wij hebben het verder ook wel gezien hier en rijden verder naar de Eifel, de zon tegemoet. NB: kijk ook nog eens naar onze reportage over het naburige Betriebswerk Kreuzberg uit 2012 (klik!!!)

Totaal aantal foto's: 37 | Maak web foto albums met Jalbum | Chameleon skin | Help

Strategische Bahn Ahrweiler, 23-7-2016 / copyright Victor M. Lansink - Railtrash!