Railtrash! » Varsseveld-Dinxperlo

Tot de categorie compleet overbodige en totaal mislukte spoorlijnen hoort ongetwijfeld ook het 10 km. lange lijntje van Varsseveld naar Dinxperlo dat in 1904 geopend werd. Het was een zijlijn van de GOLS-lijn Zevenaar-Winterswijk en het plan was om het ooit nog eens door te trekken naar het Duitse Isselburg, maar daar is het nooit van gekomen. De lijn werd in 1935 voor reizigersverkeer gesloten en in de oorlogsjaren volgde de opbraak in het kader van het “Kloevekorn-Programm”: de Duitse vorderingen van bovenbouwmateriaal van NS. Plannen om de lijn na de oorlog weer te herleggen liepen op niets uit. Ruim 70 jaar na dato is de lijn vrijwel geheel uitgevaagd in het landschap, met moeite weten we hier en daar nog een overblijfsel te traceren.

Kaartje uit 1931 van het spoorwegnet in de Achterhoek, met centraal de lijn Varsseveld - Dinxperlo. Op de kaart is goed te zien dat de richting van de lijn zo geprojecteerd was dat aansluiting in Isselburg op de lijn Empel – Bocholt voor de hand lag, maar zover kwam het dus nooit.	We beginnen onze speurtocht op station Varsseveld, waar het monumentale GOLS-station 35 jaar geleden sneefde voor een fantasieloze abri. De trein van Arriva vertrekt juist richting Winterswijk en volgt daarmee ook de eerste meters van de lijn richting Dinxperlo.	De lijnen naar Dinxperlo en Winterswijk staken gezamenlijk de Sinderenseweg over.	Voorbij de Sinderenseweg zwaaide de lijn naar Dinxperlo naar rechts in zuidelijke richting af. Het verloop van het tracé is hier nog goed voorstelbaar. Het hondje staat zo’n beetje in het hart van het spoor.	Bij een boerderijtje aan de Sturriskolkweg staat nog een authentieke grenssteen van de spoorwegmaatschappij die het verschil tussen “mijn en dijn” aangeeft. De bewoner van de aanpalende boerderij koestert de steen nog steeds als erfscheiding! Op de achtergrond het spoor naar Winterswijk.
Het spoor naar Dinxperlo boog verder af in zuidelijke richting en kruiste beide wegen. In de linker weg is heel vaag nog de verhoging van de overweg te zien.	Daarna verliezen we de lijn uit het oog. In de weilanden ten zuiden van Varsseveld valt niets meer te ontdekken. Vergelijken met oude kaarten leert ons dat de lijn hier links van de Gelderkampstraat gelegen moet hebben.	Helemaal niets te ontdekken? Toch wel. Ruben Koskamp attendeerde ons op de twee door ons gemiste walletjes aan weerszijden van deze inrit aan de Sinderenseweg, ter hoogte van het einde van de Gelderkampstraat. De afgeknotte boom staat op de teen van een stukje spoordijk. Aan de andere kant van de inrit ligt de de andere teen; het spoor liep er tussendoor en verdween in de akker. (Beeld van Google Maps)	Anderhalve kilometer verder komen we bij de boerderij Hebink aan de Wissinklaan tussen Varsseveld en Sinderen. Op deze hoogte moet een gelijknamige stopplaats geweest zijn die al in 1920 gesloten is. Het spoor moet geheel links gelegen hebben, maar er zijn geen fysieke aanwijzingen in het veld.	We zijn al bijna halverwege de lijn als we Sinderen naderen. Doordat de ruilverkaveling hier onverbiddelijk heeft toegeslagen is er van het verloop van het tracé niets terug te vinden. Alles is weggeploegd of afgegraven. Ook geen bruggetjes troffen wij aan. Wel doemt daar opeens het spitse dak van het haltegebouw Sinderen op.
Langs de Boskapelle bij het haltegebouw is ook nog een heel klein stukje herkenbaar tracé van de spoorlijn te vinden.	Het haltegebouw zelf is wonderwel gaaf bewaard gebleven. Zelfs de houten abri is nog aanwezig. We kunnen al wel vast verklappen dat we hiermee het hoogtepunt van de lijn gehad hebben.	Nogmaals het fraai onderhouden en in originele staat behouden haltegebouw van Sinderen.	Na de halte Sinderen boog de lijn in zuidoostelijke richting af, achter het sportveld langs, maar ook hier vinden we niets van terug.	De lijn stak de Molenweg over en verliest zich in de weilanden ten zuiden van Sinderen. Het fietspad volgt helaas niet het spoortracé.
Hier ergens stak het spoor de Keizersbeek over, maar de beek is gekanaliseerd en van resten van een spoorbrug is dan ook geen sprake.	Zo gaat dat weer een tijdje door: het spoor is totaal uitgevaagd. Ook onderzoek in de bosschages aan de Veldhorstweg leverde niets op, maar vlak voor De Heurne is het toch bingo! Een paar zeer oude dwarsliggers bij wijze van afscheiding staan niet voor niets in dit bosje aan de Oldenhofsdijk.	Op de foto is het moeilijk te zien, maar neem van ons aan dat hier een origineel stuk spoordijk ligt, dat weliswaar sterk begroeid is na 70 jaar...	Een oude afpaling van een stuk spoorstaaf doet ook van alles vermoeden, maar het is tramrail...	Een heel curieuze vondst vormt deze NS-grenspaal, type “lachebek”. Deze palen werden volgens ons met name in de jaren ‘60/’70 toegepast. Kennelijk is de grond heel lang van NS geweest of is dat zelfs nog steeds en kennelijk vond NS het van belang hun eigendommen nog decennia na het opheffen van de lijn af te palen.
En we vinden ook nog een enkele grenssteen uit de tijd van de aanleg (1903/1904) van de lijn.	Het spoordijkje loopt schuin op de hoek van de Oldenhofsdijk en de Varsseveldseweg bij De Heurne af.	Nadat we door een buurtbewoonster nog net niet met een dubbelloops jachtgeweer van het perceel geschoten zijn, kijken we nog even terug naar het bosje aan de Oldenhofsdijk dat zoveel schatten verbergt.	We gaan verder richting De Heurne. De Brussendijk is vermoedelijk op het spoortracé aangelegd.	Bij aankomst in De Heurne buigt de Brussendijk iets naar links af en ligt het spoortracé in de bosschages centraal op de foto.
Hier lag de laad- en losplaats van de halte De Heurne. Het gebouw van de onvermijdelijke landbouwcoöperatie is nog steeds aanwezig. Rechts zijn enkele loodsen op het spoortracé gebouwd, deze dateren dan ook van na het opbreken van het spoor.	Met enige fantasie is hier de laad-en losplaats van De Heurne nog wel voor te stellen.	Het huis ’t Halt in De Heurne staat op de plek van het haltegebouw dat identiek aan dat van Sinderen was. In tegenstelling tot het gebouw in Sinderen is dit huis zodanig verbouwd/herbouwd dat er van het oorspronkelijke haltegebouw niets te herkennen valt. Alleen de naam houdt de herinnering levend.	Op het pleintje voor het haltegebouw is enkele jaren geleden een monument voor de spoorlijn opgericht.	Monument en haltegebouw in één foto gevangen. Helaas is hier weinig authentieke geschiedenis te beleven.
Of misschien toch wel: als we in zuidelijke richting kijken en het verloop van het spoortracé trachten te reconstrueren, valt ons oog op een stukje spoordijk achter enkele huizen aan De Riete. En wat is dat voor een dingetje daar rechtsonder aan de teen van de dijk?	Een authentieke grenssteen van de spoorwegmaatschappij!	Maar daarna is het weer business-as-usual. Het spoor is verder in De Heurne weer systematisch uitgevaagd, totdat we weer eens stuk spoordijk aantreffen in een bosje ten zuiden van de Spekkendijk. Hier ligt ook nog wat ballastgrind, maar grens- en kilometerpalen treffen we hier niet aan.	Daarna gaat het verder richting Dinxperlo. De perceelscheiding markeert nog het verloop van het spoor, maar verder is er niets aan te zien.	Ook aan de noordkant van Dinxperlo is weinig te ontdekken, of het moet deze perceelscheiding aan de Kalverweidendijk zijn.
Het spoor gaat verloren in de nieuwbouw van Dinxperlo. Achter de Aaldersbeeklaan heeft men echter een bruggetje gereconstrueerd (?), ook weer bedoeld als monument voor de verdwenen spoorlijn. Een (moderne) NS-grenspaal (foutief in het hart van het spoor geplaatst) maakt het monument helemaal af.	Infobordje bij het spoormonument aan de Aaldersbeeklaan.	We naderen station Dinxperlo. De huizen aan de Nieuwstraat zijn op het spoortracé gebouwd. Goede ondergrond blijkbaar voor woningbouw die kort na de oorlog hard nodig was.	Op de plek van het stationsgebouw staat nu een schoolgebouw aan de Nieuwstraat.	Haaks op de Nieuwstraat ligt de Maurits Prinsstraat die oorspronkelijk de toegangsweg naar het station was. Café Old Dutch is in feite van oorsprong het onvermijdelijke “café de la gare”/stationskoffiehuis.
En zo eindigt het Dinxper spoortje op een (weer) braakliggend terreintje aan de Nieuwstraat/Molenhof. Wij zijn nog niet klaar voor vandaag, wij gaan nog van alles vastleggen bij Winterswijk, maar dat bewaren we voor een andere keer. We besluiten deze reportage met....	...een bezoek aan Chinees specialiteiten restaurant Kersebloesem (Doetinchemseweg 49) te Varsseveld, waar we voortreffelijk dineerden en de dag afsloten. Inzet: de rekening.

Totaal aantal foto's: 42 | Maak web foto albums met Jalbum | Chameleon skin | Help

Varsseveld-Dinxperlo, 17 april 2015 / copyright Victor M. Lansink - Railtrash!